പുസ്തകങ്ങളും പുത്തന് ബാഗും ചോറുപോതിയും പുത്തന് ഷൂസും കുടയും ഒക്കെയായ് വാഹനത്തിന്റെ നേരെ ഓടുന്ന അമ്മ അമ്മയുടെ കയ്യില് മുറുകെ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കുട്ടി അമ്മയുടെ മനസ്സില് ഒന്നും മാത്രം നല്ലത് വരണെ .... പക്ഷെ, " ബാഗും കുടയും പിന്നെ കുട്ടികളും എല്ലാം തിക്കി തിരുകുന്ന ഈ വാഹനത്തില് നിന്ന് ഒന്ന് ശ്വാസം വിടാന് പോലും എനിക്ക് പറ്റണില്ലല്ലോ?" എന്നാലും അവര് തങ്ങളുടെ കളിചിരികള്ക്കിടയില് ആ അസ്വസ്ഥത മറന്നു . പെട്ടന്നത് സംഭവിച്ചു.. കളിപ്പട്ടങ്ങളുടെയും കളിചിരികളുടെയും ലോകത്ത് നിന്നും അവര് യാത്രയായി.. അതെ, 2011 ഫെബ്രുവരി 17 ന് അത് സംഭവിച്ചു . അനാസ്ഥ ആരുടെ? വണ്ടിക്കാരുടെയോ? വിദ്യലയങ്ങളുടെയോ? അതോ വണ്ടി നേരത്തിനു വീട്ടിനു മുന്പില് എത്തിച്ചാലും അവിടെ എത്താന് താമസിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളുടെയും കുട്ടികളുടെയുമോ? അറിയില്ല;; എന്തായാലും കുട്ടികളെ സ്വസ്ഥമായി പറക്കാന് അനുവദിക്കുക അവര് വളരട്ടെ വികസിക്കട്ടെ.. ഇനി മൊട്ടുകള് വിടരും മുമ്പേ കൊഴിയതിരിക്കട്ടെ..
ഒലിച്ചു പോകാത്ത ഉറച്ച ചിന്തകള് ...