എന്റെ ഏഴാം ക്ലാസ് സ്കൂള്‍ ജീവിതം എനിക്ക് മറക്കാനാവാത്ത ഒട്ടേറെ അനുഭവങ്ങളും ജീവിത വിജയങ്ങളും സമ്മാനിച്ചതാണ്‌..ആ സ്കൂളില്‍ നിന്നും പിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ എനിക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാനായില്ല. എന്റെ ശിശുവിഹാറിനെ പറ്റിയാണ് ഈ കവിത ... യാത്രക്കൊരുങ്ങുവാന്‍ നേരമായെങ്കിലും ... വിട ചൊല്ലിയകലുവാന്‍ സമയമായെങ്കിലും.... വിട്ടകന്നീടുവാന്‍ വയ്യ തന്നെ... ആദ്യമായ് ഞാന്‍ കണ്ട നേരമെന്‍ മനസ്സിലേക്കോടിയണഞ്ഞതു സന്തോഷമാ.. കാലം കടന്നതറിഞ്ഞില്ല ഞാനെന്റെ ഭുത കാലത്തില്‍ മയങ്ങിയല്ലോ.. ഒട്ടേറെ മോഹവും അതിലേറെ സ്നേഹവും മനസ്സിലെത്തിച്ചോരാ വിദ്യാലയം .... വിദ്യയെ അറിയുവാന്‍.... അതിലുടെ വളരുവാന്‍ .... വിദ്യതന്‍ അക്ഷയപാത്രമായ് മാറുവാന്‍ ..... ഇവിടേയ്ക്കു വന്ന കുരുന്നുകള്‍ക്ക് ..... മാതൃ സ്നേഹത്തിന്റെ രൂപേണ അവരന്നു - വിദ്യയാം അമൃത് പകര്‍ന്നു തന്നു ഒരുപാട് ഓര്‍മകള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കായ്‌ നല്‍കിയ .... ഓര്‍മ തന്‍കൊച്ചു കൊട്ടാരം തന്നെ അതിന്നു... ഓര്‍മ തന്‍ ഒരു കൊച്ചു കൊട്ടാരം തന്നെ .. എന്റെ ശിശുവിഹാറിനെകുറിച്ച് ഇനിയും ഏറെപറയാന്‍ ഉണ്ട്..അത് വരും പോസ്റ്റുകളില്‍ ആവട്ടെ..
ഒലിച്ചു പോകാത്ത ഉറച്ച ചിന്തകള്‍ ...